Redactioneel
DOI:
https://doi.org/10.7480/dash.14.5059Samenvatting
Een groeiend bewustzijn om duurzamer met grondstoffen en sociaal kapitaal om te gaan, zet de transformatie van de bestaande woningvoorraad als belangrijke opgave in de agenda van ontwikkelaars en architecten. In Nederland is de aandacht daarbij vooral gericht op de naoorlogse woningbouw, die alleen al om technische redenen aan een onderhoudsbeurt toe is.
Maar de opgave is niet alleen technisch van aard: veranderde woonwensen maken bestaande woningen qua grootte en indeling ongeschikt, terwijl de gebouwen vanuit duurzaamheid, praktische of culturele redenen het behouden waard zijn. Interessanter wordt het, wanneer bovendien een werkelijk ander woonprogramma wordt gevraagd, voor andere doelgroepen. In de ‘botsing’ tussen oude en nieuwe programma’s komen maatschappelijke veranderingen ineens als gestolde tijdsbeelden naar voren.
Ook op het niveau van de stad, of zoiets ongrijpbaars als ‘het geheugen van de stad’ kan transformatie als alternatief voor sloop/ nieuwbouw een positief effect teweegbrengen.