WindSong Cohousing Langley
dys architecture
Samenvatting
Het project WindSong Cohousing, in een buitenwijk van het stadje Langley in de Canadese provincie British Columbia, zal bij velen de associatie oproepen met woongroepen of communes uit de jaren 1970. De bewoners van WindSong bewerken gezamenlijk een groentetuin, koken vaak samen, houden zich intensief bezig met personal growth en verrichten tenminste drie uur in de maand klusjes als vuil ophalen, schoonmaken en administratief werk.
In WindSong wonen zo’n 100 mensen, onder wie alleenstaanden, ouderen en families. Het initiatief voor de gemeenschap ontstond begin jaren 1990 vanuit een ecologisch getint ideaal van een gemeenschap die samen beslissingen neemt over waar te wonen en hoe de eigen woning te bouwen en te onderhouden. In 1994 waren er zo’n 20 gelijkgezinde deelnemers die een bosrijk, 2,5 ha groot terrein op een uur afstand van Vancouver vond, doorkruist door een beek en bewoond door visarenden, herten en andere wilde dieren.
Het kostte moeite om het project tot stand te brengen. Niet alleen de wirwar aan regels en vergunningen vormde een obstakel, er was ook een uitgekiende informatiecampagne nodig om de omwonenden te overtuigen. Ook de financiering bleek lastig: hoewel de kosten niet noemenswaardig verschillen van reguliere nieuwbouwwoningen, stonden banken argwanend tegenover het principe van een woongroep. Uiteindelijk heeft de Canada Mortgage and Housing Corporation de lening gedekt.
