Eilanden, boskamers, kloosters en scherven
Hoe ontspannen is het woonerf-nieuwe-stijl?
Samenvatting
In de hedendaagse woningbouwpraktijk komt het woonerf niet meer onder die naam voor. Geen ontwikkelaar zal het woord gebruiken om een nieuw project aan de man te brengen en – laten we eerlijk zijn – geen potentiële koper zou zich erdoor over de streep laten trekken. Zo lijkt het woonerf, in tegenstelling tot de oversized zonnebril, niet in staat om aan de jaren zeventig te ontsnappen en een glorieuze comeback te maken.
Maar is dat werkelijk zo? Is het woonerf inderdaad verbannen naar het verleden?
Wie goed kijkt naar hedendaagse suburbane woningbouwprojecten zou voorzichtig iets anders kunnen concluderen. Wat in eerste aanblik een grote eenheidsworst lijkt van gelijksoortige woningen achter een telkens andere gevel, blijkt kleine voorbeelden te bevatten van wijken en buurten die beslist anders zijn. Deze buurten introduceren, zoals eerder in de woonerven gebeurde, een collectieve sfeer in een publiek toegankelijk gebied. Dit betekent dat de directe woonomgeving een zone wordt, die door omwonenden toegeëigend kan worden en deel kan gaan uitmaken van het wonen. Deze zone tussen de private sfeer van het huis en de publieke sfeer van de straat, is weliswaar toegankelijk voor publiek, maar valt onder de gezamenlijke verantwoordelijkheid van de omwonenden en behoort primair hun toe.
