119 Avenue de Wagram Parijs/Paris Auguste & Gustave Perret
DOI:
https://doi.org/10.7480/dash.02.4574Samenvatting
Zowel in zijn gebouwde werk als in zijn geschriften schuwde Auguste Perret (1874-1954) tegenstellingen niet. Begrippenparen als skelet en invulling, orde en wanorde en duurzaam en tijdelijk spelen een belangrijke rol in zowel zijn theoretische verhandelingen als zijn bouwpraktijk. Misschien verklaart die voorliefde voor polariteiten ook het plotselinge vertrek van de briljante student Perret van de École des Beaux-Arts om bij het bouwbedrijf van zijn vader te gaan werken.
In deze periode komt een gebouw tot stand dat in bepaalde opzichten bepalend is voor zijn verdere loopbaan en oeuvre. Het negen verdiepingen hoge appartementencomplex aan de Avenue de Wagram in Parijs, voltooid in 1902, is zowel een synthese van Louis Quinze en Art Nouveau als een proeve van moderne architectuur.
De symmetrische gevel van het gebouw telt vijf traveeën, waarvan de buitenste twee uitkragen over het trottoir. De zesde bouwlaag is geaccentueerd door een colonnade. Deze markeert tevens de beëindiging van de op de gevel aangebrachte plantenmotieven die het gebouw vanaf de begane grond sieren. Boven de zesde bouwlaag ligt nog een verdieping met een kroonlijst, daarboven ontspringt de mansardekap.
