Torres Blancas Madrid Francisco Javier Sáenz de Oíza
Samenvatting
Francisco Javier Sáenz de Oíza wilde met Torres Blancas in Madrid een beeldmerk voor bouwbedrijf Huarte oprichten. Juan Huarte, die in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw enkele van Spanje´s meest toonaangevende gebouwen realiseerde, was de initiator van de ‘witte torens’, waarvan het meervoud verraadt dat het oorspronkelijk om twee torens ging. Slechts één daarvan werd gerealiseerd; het programma van de andere werd uitgevoerd als liggend kantoorvolume. Komend van de snelweg uit de richting van Barcelona is de gerealiseerde woontoren een baken bij de toegang tot de stad.
Torres Blancas is een experiment om de verticale groene stad te bouwen. Sáenz de Oíza ontwierp een gebouw met koopwoningen, dat Le Corbusier’s ideeën over de villa en de tuinstad op de proef neemt: een verticale versie van diens immeuble-villas (1922). Tegelijkertijd was de architect schatplichtig aan Frank Lloyd Wright’s Price-toren (1952): eenheid tussen vorm en structuur, biologische analogie en boomstructuur, coherentie tussen algemene vorm en detaillering, en een op cirkels gebaseerde geometrie. De sculpturale verschijningsvorm van dit radicaal-organische bouwwerk in gewapend beton brengt de tegengestelde stijlen van rationalisme en organicisme bij elkaar.
De 71 m hoge toren bestaat uit twee kelderverdiepingen, waar auto’s rondom de voet van de toren worden geparkeerd, onder het terras rond het entreeniveau; 21 bouwlagen met woningen, waaronder een tussenverdieping voor de voorzieningen en techniek. Daarop is een tweelaagse bekroning van gemeenschappelijke voorzieningen geplaatst: een grote ontvangstruimte met ronde bar, commerciële ruimte, een restaurant en een groot servicegedeelte met keuken, en daar bovenop een cafetaria, multifunctionele ruimten, een congreszaal met 120 plaatsen en nog vier gastenverblijven. Ten slotte ligt op het bovenliggende dakterras een meanderend buitenzwembad.
