Oud tekenen en oud denken
De actualiteit van ‘karakter’
Samenvatting
Dit voorjaar werden in het stadsgezicht van Deventer nieuwe straatlantaarns geplaatst. De moderne openbare verlichting is ook hier: LED-verlichting. Deventer koos als armatuur daarvoor niettemin voor een replica van een negentiende-eeuwse lantaarn. Paradox: voor de meest geavanceerde, eenentwintigste-eeuwse techniek werd een drager van 150 jaar geleden gekozen. Kennelijk heeft de gemeente Deventer zo weinig vertrouwen in de eenentwintigste-eeuwse creatieve industrie in de stad, dat een beroep is gedaan op die van de negentiende eeuw. Dat was enkele jaren geleden nog anders. Toen werden de putdeksels in de binnenstad vervangen en daarvoor werd een subtiel ontwerp in gietijzer gekozen, dat de rijke traditie van ijzergieten combineert met de eigen tijd. Nu is er meer vertrouwen in een oude tekening dan in een nieuwe, en wordt de behoefte aan een aanvulling op een culturele traditie niet gevoeld: wat was, is beter dan wat kan zijn.
Merkwaardig genoeg daarbij zijn de armaturen voorzien van armen voor de ladder van de lantaarnopsteker (waarvan de laatste zo’n 80 jaar geleden werd gepensioneerd). En nog een paradoxaal neveneffect: de spoorbrug en de verkeersbrug over de IJssel in Deventer werden in de Tweede Wereldoorlog gebombardeerd; de buurten eromheen werden in de jaren 1950 weder-opgebouwd. Het beeld is nu dat op wonderbaarlijke wijze de negentiende-eeuwse lantaarns die bombardementen hebben overleefd.
